sunnfjord

Hei på dere...

Måndag, ny veke....
Alle er ikkje slik som farbror Kenth, som elskar måndager....
Men så er han vel... ehh.. litt spesiell på det området.......

Mamma likar IKKJE måndager.....
Det er heilt tydeleg...
Når ho vaknar på måndagsmorgonen, så höyrer man verdas mest grautete röst:
I`dont like mondays.....
Heilt ok for meg..
Legger meg berre under dyna igjen, og håpar på at ikkje mamma skal få eitt anfall av store huslege aktiviteter den dagen....

Men over til det og skratte, sjölvironi, pröve og ta dagen med humor...
Mamma seier at det ikkje er lett alltid...
Men at det rykker i munnvikane hennes når pappa eller nokon andre sender ein dum sms..
Eller ein "fjantmail"...
Eller dumme kommentarar på FB..

Det er livet og kunne skratte over saker, og ta alt med eitt "klackspark", pröve iaf...
Veit ikkje om noko som kan få mamma til og skratte så högt, som når det kjem fjantige kommentarar, ja uansett kor det er...
Og mamma seier oxå at det oftast er dei som ikkje har det heilt toppen, som er flinkast til og bruke humor og glede, og få andre til og skratte...

Kva hadde livet vore uten og kunne le, skratte, og seie dumme saker..
Mamma seier at ho har svart belte i og seie dumme saker....
Er sikker på at pappa meinar det samme, men det ville han aldri våge og seie högt....
Då ville han virkeleg ligge risigt til..
Er ikkje og leike med når mamma verte litt småmörk i augene, legger rösten ned i skorna, og smiler litt sånn derre småelakt....
Ikkje alltid at pappa fattar den dryppandes ironien med eingong..
Men det går ikkje lang tid för han fattar: Her er noko feil...
Pröver og ro seg i land..
Klör seg i hauet og funderar...
Og mamma hjelper han visst ikkje, så han skal fatte...
Oh..nei.....
Eg fattar det direkt..
Hallo, eg lever i lag med mamma, og må stå ut med slikt....
Pappa gjere som sagt ikkje det da...
Men han lärer....

Men så er det dette med skrattet da...
Går ikkje lang tid för dei skrattar högt av det..
Mamma klarar ikkje og väre sur lenge..
Pappa kan sure eitt tag... Men det lugnar seg da...
Livet er for kort til det til og ergre seg over småting...
Man skal leve, glede seg over ting...
Som mamma seier oxå til meg, når eg surar lite..:
Smil til verden, og den smiler tbx..
Gråt, og du verte våt i ansiktet....

Såååå opplöftandes og höyre....

Når man möter nokon ute, som smiler og seier: "hei"..
Då verte man glad.. (seier mamma iaf)
Og iaf når den som syklar med posten, smiler og syklar forbi postkassen...
Det seier mamma at er dagens högdepunkt..

I blandt så klarar man ikkje og smile...
Det gjorde ikkje eg iaf når eg åkte toget med disse tre feite rottene....
Tok lang tid för eg kunne smile..
Og eg veit at når mamma har angst og er dårleg, så smiler ho ikkje i det heile tatt..
Det skal mykje til...
Men det er viktigt og oppskatte livet, le av seg sjölv, og alle dumme saker man gjere...

Man er ikkje vaksen för man kan le av seg sjölv....
Eitt smil kan glede ein person, meire enn kva man trur...
So, keep smiling.. :-D

No sluttar eg av for no....
*slenger opp tassen, vinkar, og smiler til dere alle, med ALLE tennene mine...

Kram frå SmilingSmulis....

God söndagskveld alle....

Har hatt ei lugn helg med mamma og pappa, og Attila forstås...
Pappa har reist heimatte, så no er det mamma og meg igjen...
Inget gale med pappa, men eg tykjer det er bra når eg får sofaen åleine med mamma..
Japp...
Pappa er så bra (tenker fortsatt på köttbullarna i går.....)

Mamma er jo opptatt med så mykje, i hauet sitt...
Funderar, tenker, blablabla....

Men kva er lykke???
Mamma seier at det er såååå uendelegt mykje...
For min del er jo lykke ein god pölsebit, klare og nafse ein katt i nakken, uten mammas falkeblikk..
Jo, eg er som alle andre då... Likar og ligge inntil mamma, og ha det tryggt og godt..
Attila er ikkje på samme måte som meg..
Mamma forklarar det at det er med hunderasar, som med mennesker...
Vi er alle forskjellige...
At Attila er ingen "sofagris", som eg er......
Han veit at mamma elskar han..
Mens eg derimot må ha det bekrefta heile tida..

Mamma seier at det er slik med mennesker oxå...
Enkelte vil ha bekrefta at dei duger...
At dei er verdt noko...
At nokon elskar dei...

Mamma, ifölge psykologen ho hadde som ungdom, tilhöyrer lövetann/maskros barna...
Slike som alltid kjempar..
Finnast SÅÅÅÅÅÅÅÅ mange slike "barn"...
Som alltid springer rundt og håpar at lykken dukkar opp rundt neste hjörnet...
Og oppdagar, at slik er det ikkje..
Men klarar seg mot alle odds alikevel...

Mamma har hatt eitt foredrag om det for meg no, etter at pappa reiste..
(sukkar djupt over mammas foredrag)
Lykke er:

Når nokon du minst trur, sender ei helsing..
Og bryr seg..
Når nokon stoppar opp på vegen, og seier: Er så glad for at du alltid har tid til og vinke til meg, når du går forbi...
Når du opnar postkassen, og det er berre reklame.......
Når den du elskar seier at du er den beste og mest underbare i heile verda... (snyft)
Og legge seg på kvelden, og vite at mannen, barn, alle näre og ikkje minst vi samboere har det bra...
Når venner, enkelte venner som alltid er der, bryr seg...
Det er kärleik...
Og kärleik er eitt anna emne, som eg oxå skal kommentere, når eg får ha datoren...
Lykke er noko som man må tenke litt over...
Sette seg ned..
Kva har eg virkeleg og glede meg over??
Mamma gjere det ofte:
Setter seg ned i sofaen, seier til meg:

Eg har så mykje og glede meg over...
ALT...
Men kvifor er eg lei meg???
Og kjenner meg så ensom???
Har ingen grunn til det...
Men gjere det alikevel...

Vel, det er livets realiteter...
Samfunnet er blitt slik...
Vi har ikkje tid for kvarandre lenger....
Så er det berre.....

Lykke er det som gjere mennesket lykkeleg...
Og det er skilnad frå menneske til menneske...
Alle har sin "greie" som gjere ein lykkeleg..
Ta vare på det...
Livet er så kort!!!!!!

No er det ingen bönn lenger...
Mamma står klar med kobbelet, ut på tur, aldri sur..... Sukk...

Ha ein underbar kveld alle...
Er aldri forseint og glede nokon...

Stoooor kram i frå filosofen Smulisen

God laurdag alle...
Tittar berre inn ein snabbis...

Egentleg skulle eg ha hatt ein innlegg om ensomhet, men då trenger man lugn og ro, og det har det ikkje vore
mykje av no, men det kjem...

Mamma har hatt mykje for seg i det siste, og som alle veit: Eg er der alt foregår....
Og det betyr at eg ikkje kan konsentrere meg når eg skal blogge.. Sukk...
Man veit aldri med mamma..

Först til farbror Tord...:
Har tenkt mykje på den kjerra du foreslo..
Var ikkje dumt..
Har sett for meg ei kjerre med mjukt täcke i botten..
Regnskydd over, godt og varmt..
Med store hol på sidene, som eg kan stikke ut hauet og gneldre vilt til alle andre hundar..
Ja....... Det hadde virkeleg vore noko.....
Skal snakke litt med pappa om det...
Likte best det med at mamma fekk extra mosjon... *fnissar bakom den eine tassen, så ikkje mamma ser*

Pappa er her, og det er najs, då er det lugnt, mykje skratt og fjanterier..
men det får man stå ut med..
Pappa lagar kjöttbullar, og eg har fått smake, og det var nammis..
Eg har ein tendens til og snappe i meg alt som ramlar ned på golvet...
Ein gong gjorde eg ein supertabbe....
Mamma skulle fylle opp i ei skål med chilinötter, som ho og pappa skulle når dei såg på film..
Og det ramla ei ned på golvet...
Eg var snabbare enn mamma, så eg glefste den i meg..
Tygde og tygde...
Og når eg kjende den smaken, så var det for seint....
Kunne ikkje spytte ut det heller...
Det smaka så utrulegt ekkelt..
Drakk vatten i fleire timar etterpå..
No kvittar det om mamma skulle väre uheldig og mysse eitt kg chilinötter på golvet..
ALDRI I LIVET!!!!!
Usj...
*ryser enno*

Eg har fått mamma på "surt" humör, to dagar på rad...
Vi var ute på kveldspromenad..
Gjekk rett så bra, det var sol, og eg jogga faktisk fleire meter den kvelden, i min iver...
Så kom vi ned der som vi bur, masse hekker rundt omkring...
Og alle som har litt omlöp opp i skallen, veit at der er det mange småpusar som ligger...
Mamma har alltid beinkoll på meg..
Men den kvelden klarte eg og snike meg unna "falkeblikket" hennes..
Jafs.. Rett i ryggen på ein katt..
Mamma sa: SMULAN!!!!
Den rösten likar eg ikkje!!!
Då veit eg at eg ligger risigt til..
Så eg tittade opp på mamma med mine brune, og smilte med alle tennene mine..
Og bad ein stille bönn om at mamma skulle smelte..
Ikkje visste eg at det hang masse kattehår mellom tennene mine..
Og mamma vart ikkje gladare..
Ho satte seg ned, med mörke auger, plukka bort alt håret..
Huff, det er slike situasjoner eg ikkje likar med mamma..
Mamma stengte oss inne, og leita opp den lille pusen..
Men som tur var, for meg, så var det ingen skade på den derre dumme lille pusen..
Så det lugna seg, fekk ligge i sofaen med mamma den kvelden oxå...

Men neste kveld, vel.. Det var fint vär då oxå... Sprang faktisk litt då oxå...
Så var vi i skogen på ein stig, der hadde det vore nokon med ein hest..
Som hadde lagt i frå seg litt rusk rask...
Og mamma er fullt på det reine at enkelte hundar tykjer at det er litt sånn derre smågodt..
Eg tenkte eg kunne lure mamma..
Ta meg eitt jafs..
Vel, eg opna munnen, bögde meg ned, då eg hörde rösten:
VA GÖR DU????
Eg klappa igjen kjevene med eingong...
Sura heile vegen heim..

Attila er så lugn, han spretter til iblandt og pröver seg på kattane i buskene...
Men spretter like fort tbx...
Han er litt redd..
Mamma seier at han er den finaste lille gubben i heile verda...
Vel, eg verte litt småirritert..
Heilt til mamma seier det: Smulisen, du er jo ein gumma, verdas finaste......
Då strålar eg opp, strekker på mine pygméfötter, og likar mamma kjempe godt...

No skal eg trenge meg inn i sofahjörnet med mamma og pappa, det er AFV på tv..
Det er MITT program..
Återkommer sterkare når det er lugn i heimen..

Tante Mingo, har snakka med mamma, og etter djupe diskusjonar med pappa,
så trur mamma at dei har fixa det..
Om ikkje, så får du sende mail til mamma, og forklare, helst med STORE bokstavar...

Tar kvelden no, återkommer sterkare..
Legger inn eitt kort på meg, på veg i dusjen.... Sukk....

Stor kram frå Smulisen..

God söndag alle...

Mamma er ikkje forbanna på meg eller dei andre plagsomme individer som oxå bur her..
Berre hendte noko, som gjorde at mamma steila totalt...
Og når mamma går fram og tbx og gnisser tenner, då tar man det lugnt...
Er egentleg glad for at regnet kom... Da kunne ikkje mamma vaske vindu...
Hadde nok ikkje vore vindu igjen etterpå, med tanke på mammas humör..
Eg hatar regn, men er ikkje så begeistra heller når mamma verte smågrinete..
Då er regnet bedre...
Mamma verte sjelden rasandes....men det er ikkje kul om nokon har såra ho..

Nok om det...
Först vil eg helse til Tessan..
Var trött i går og leste berre så feil...
Missoppfatta så totalt.. Tessan, mamma helsar så godt til din gode mamma..
Og seier oxå at ho skal legge ned det derre med at ho er dumsnill..
Man er IKKJE dum fordi om man er snill.. Var ein grunn for at mamma vart så glad i henne..
For at ho, tross sin sjukdom har tid til og bry seg om andre..
Og slikt oppskattar mamma frykteleg..
Og respekterar..
Mamma helsar oxå, at ho er såååå glad for at din mamma er hennes venn..
Og uansett kva som hender, så vil ho alltid väre din mammas venn..
Venner for livet... =)

Og til tante Inger..
Tusen hjerteleg for din kommentar..
Mamma gledar seg stort over at du har dukka opp i livet hennes...
Og det er jo slik, er mamma glad, så verte eg og brorsan glad oxå..
Sjölv om det kan byde på lange turar..
Mamma kan få ein voldsom energi når ho er glad.. *sukk*
Helsar så godt til vakre Gumpe.. =)

Har vore ein god dag i dag..
Regn er ikkje så dumt...
Mamma hadde store planar, som sagt, på og pusse vindu..
Svamla noko om i dag er det tur i mosjonslöypa...
Vart faktisk nervös...
Kjende ikkje for det i dag heller..
Men regnet kom...
Og mamma får dårlegt samvete for alt, så då visste eg at ho ikkje ville dra med meg ut i regnet..
Jo, eg veit at eg snart skal ut "ryser".. men då verte det ein kort tur..

I går holdt eg på og gjere bort meg totalt...
Mamma har vore kattevakt i nokre dagar no..
For naboen som bur vegg i vegg med oss..
Og når det var fint vär, så satte ho opp döra, så at Simba skulle få väre ute..
Eg töffa jo til meg..
Tenkte det at no skal den lille forbaskade katten få vite kven som er nabo..
Pinlegt, men sant...
Når eg kom bort til altandöra til Simba, så såg eg at han var större enn meg..
Og klart, man er ikkje dum heller..
Så eg lata som eg lukta på blomstene der, og sprang inni igjen...
Mamma trur at eg har dårlegt syn...
For når vi er ute og går, ser kyr/kor og hestar, så verte eg heilt til meg...
Visar virkeleg opp meg..
Attila har vore med för, så han veit.. Og vil helst krype forbi..
Men no har eg virkeleg oppdaga kor store dei er i virkelegheta, ja.. Når man ser dei på närt hold..
Innrömmer etter mykje om og men at der kjem eg til kort...
Pinsamt, men sant..
Verte ikkje bedre når eg ser kor mamma ler...
Ho bör jo egentleg ta det piano..
Tenker litt på den ormen i går..

Og pappa flira jo livet av seg i tlf i går..
Og spurte mamma om ho hadde tatt ormen bort frå vegen..
DET SKULLE HO ALDRI KLARE...
Men så fekk ho dårlegt samvete, så i dag så var ho borte og sjekka om ormen låg kvar, påköyrd..
Den var borte..
Men eg undrar på..
Kva skulle ho ha gjordt om ormen var påköyrd??
Litt seint da..
Men mamma er som ho er..
Ikkje noko og gjere med det...

Og Tord, leser oxå min blogg..
Det synast mamma og eg er kul, oppskattar alle som leser den..
Mamma har oxå sagt at eingong skal vi helse på Tord, og ta ein mugg kaffi..
Eg fekk den store hesteskjelven...
Har ikkje glöymt kva som hender med svampplukkere...
Men, vi eter jo ikkje svamp, så vi går kanskje klar...

Sånn på tampen, så sender mamma og eg ein stor kram til Mingo...
Tusen takk for din kommentar, gleda stort...

No skal eg innta min plass i sofaen, krype under puta, og håpe at mamma glöymer meg..
Det ösar ned ute.. Sukk...

ha ein fin söndagskveld alle...

Stor kram frå Smulisen

Tittar berre inn for og seie godnatt..

Er faktisk litt langt på kvelden, men eg legger meg aldri för mamma..
Merkar fort nå det er lalle lullan tajm, då springer mamma rundt..
Livsviktig at alt er i orden til morgonen..
Kaffibryggaren må väre klar.. (klart det, ellers verte det verdas krise)
Legge fjernkontollane på plass..
Har fråga mamma om kva som er vitsen med det, du setter jo på tven så fort du kryper ut av senga..
Dei kan like godt ligge der som dei ligger...
Og mamma berre stirrar på meg, då veit eg at eg like godt kan klappe igjen smelleboxen min..

Og eg må oxå seie at eg oppskattar såååååååå himla mykje, alle dei som tykjer om bloggen min..
Ein underbar venn av mamma kommenterte noko i dag..
Og mamma satt berre og leste og leste..
( Iblandt glöymer ho at det er min blogg, og smygleser)
Veit jo om at Tord er der inne og leser, mamma synast at det er kul, men eg har mine tvil..
Det er det derre med svampplukkarane... =)

Men i kveld, så leste mamma ein kommentar frå ein god finne...
Mamma satt berre og leste og leste, fekk tårer i augene..
Sa til meg at det finnast så mange underbare mennesker..
Og det gjere det virkeleg..
Har fundert på og be Leenas mamma adoptere min mamma..
Ja... trur ikkje det hadde vore dumt..
Om ho er like god som sin dotter, så har ho  sikkert korv i kjöleskåpet..

Men det er det derre med mamma da.. Hender alltid noko..
Ho tok oss med på kveldstur... Joda, det var oki, men mamma MÅ visst snakke med alle mennesker..
For ikkje snakke om alle kattar vi möter.. Virkar som om mamma berre MÅ snakke og duttenutte med alle dyr..
Så det tar si tid..

Men, mamma skryter jo på seg, at ho er lugnet sjölv..
Joda merkar det da..
Vi skulle krysse vegen..
Låg ein kvist der..
Den kvisten kunne rulle seg i hop og löfte hauet..
Og mamma som egentleg er lugn ang slike slibbige småekle saker, flaug nesten til himmels..
Og vi skal ikkje komme inn på skrikinga hennes..
Pinsamt..
Måtte sette den eine tassen/poten framfor nosen min, så at mamma ikkje skulle sjå at eg flira assebassen av meg..
Men eg vart fort alvorleg igjen...
Man skal aldri töffe seg med mamma...

Tykjer litt synd på pappa oxå, for han dumma seg totalt ut i tlf med mamma, og mobba ho for dette med jätteormen..
Ekke smart...
Han kjenner ikkje mamma godt nok etter så lang tid, og har ikkje fatta at alt straffar seg..
Mens eg derimot veit at man skal ha eitt godt auge på mamma.. man strekker ikkje hennes grenser..
Pappa lärer nok det tilslutt..
Eller??
Dei har sånne fjantige tlf samtaler:

mamma: oki, eg finner vel ein ny mann da..
pappa: du vil ikkje ha noko ny mann..
mamma: nei det vil eg ikkje, men må man så må man..
pappa: må man ikkje...

Så verte det berre skratt og tull og töys..

Veit ikkje eg.. No pussar mamma tenner, det betyr lalle lullan.. Endeleg..
Men eg fnizzar i smug, tenker på den derre store ormen som var minst 78.5 cm i fölge mamma..
Men ho ser ikkje så bra heller da...
Det kan ho berre ha, etter episoden med rottene på toget..

Sender ein stoooooooooor kram til Leena og hennes mamma, spesielt mammaen..

Godnatt alle..

Nattakram frå Smulisen, som håpar på at mamma ikkje snarkar i mitt öyre i natt..

God laurdag alle...

Det er sol, sofaen er like god som alltid..

Trur mamma er litt uberekneleg..
I går kveld gledde mamma seg til Morden i Midsomer..
Gjorde eg oxå..
Skön kveld i sofaen med mamma, og tv..
(Ja, eg likar og sjå på tv)

Kva hendte??
Jo, det var repriser..
Og det gjekk utover meg..
Mamma fekk eitt anfall av arbeidslyst..
Og för eg visste ordet av det, så var eg i dusjen...
Men rett skal väre rett.. Mamma seier at eg er så flink..
At eg er beste bissevoffen i heile verda..
Eg likar det, men må eg virkeleg dusje for og få slike kompliment??
Men det var fort gjordt, og eg hevnar meg med og hoppe opp i sofaen, våt..
Men så såg eg at mamma fekk den rynka i panna, og fann ut at det var best og jumpe ned..

Men no er det gjordt, og eg håpar at det verte lenge til neste gang..

I dag veit eg ikkje kva som skjer..
Man veit aldri med mamma..

Men önsker alle ein strålandes laurdag!!!!

Kram frå Smulisen

Tjo og hei og fadderullandei alle...

Det er fredag, helg, og alle er glade......

Siden det snart helg, så nyttar eg sjansen til og snakke om noko seriöst, för helga setter inn..
Mamma har sagt at når det er helg, så skal man slappe av og ha det godt..
Dumt sagt av ho, for eg har bestemt meg for og tillbringe helga i mitt hjörne..
Men eg misstenker at det ikkje verte heilt slik, er meldt fint vär heile helga..
Og alle som leser dette kjenner vel til mamma etterkvart..
Ikkje kjem pappa heller.. Når han er her, så er det lugnt........
Er litt skremt, mamma snakkar om gardiner, vindusvasking osv..

Nok om det..
Mamma har snakka litt om det og väre snill..
Hmm.. ja.. har tenkt litt på det...
Virkar som om folk ser ned på ein, for at man er snill og bryr seg om andre..
Om man virkeleg bryr seg, då er man dumsnill...
Kvifor er man dum om man er snill...??
Er det ein dårleg egenskap???
Virkar som om mennesker synast at det er ein dårleg egenskap..
Men livet er så forbaska kort...

Når eitt menneske dör, så gråter alle..
Spesiellt dei som kanskje ikkje brydde seg noko når den personen levde...
Står i begravelsen og feller "krokodilletårer"

Kvifor er det slik??
Kvifor bryr man seg ikkje når mennesket finnast kvar??
Er lixom for seint når personen sitter på ein sky og eter ost, med englevinger.....
Etter mammas foredrag, så har eg tenkt..

Kanskje mennesket er blitt altfor sjölvopptatt, og har ikkje tid lenger for andre...
Og det er synd egentleg...
Kjärleik og snillhet går hand i hand...

Mamma har ein venn/bekjent, som er over 80 år, lykkelegt gift..
Men likar mammas dårlege humor...
Og ho kallar han for sin storsjarmör...

Eingong mamma var ute og gjekk med Attila, så köyrde han forbi, og stoppa opp på förste parkeringen og venta på mamma...
Satt i sin Svenssonbil og venta opp mamma..
Og fråga:
Er det så at det er slutt i mellom oss???? har du funnet ein ny??

Mamma skratta så ho holdt på og tisse på seg..
Og hans fru skrattar godt av alt dette fjanteriet..
Og mamma gledar seg stort over mennesker som er så varme og full i humor...

Det eg vil seie för eg inntar sofahjörnet for helgen..:
Livet er så kort, er ingen skam og väre snill og bry seg om andre...
Seie til nokon at du bryr deg...
Er glad i den personen..
Vi har berre eitt liv..
Jo har höyrt talast om det eine og det andre...
Men just in case, at vi ikkje har fleire liv:
BRY DEG!!!!
Det kan kanskje väre stort for den personen, og som kjenner seg mykje bedre..

God helg alle..
Veit at mamma har griseöyrer i skåpet, så eg går rundt og smiler med alle tennene mine, i håp.. =))

Kram frå Smulisen..

Gudd daj...

Ein ny dag i paradiset...
Mamma har ein god venn som eg berre tenker på som farbror Kenth..
Han er faktisk snill, han har full forståelse at det ikkje alltid er lett for meg og bu hos mamma.. =))

Men tenkte eg ville dele av meg nokre lyspunkt i mitt liv.. Alt er ikkje så ille....

Eg berre elskar og gå til veterinären.. Det er forbaskade kult..
Attila likar det IKKJE.. Så når vi er på veg dit, så er det eg som springer framfor mamma, og Attila bak..
Det er berre så spennandes...
Best er det på ettermiddagen, då er det som regel ventetid, man sitter ute og ventar på at han skal komme..
Og siden han alltid er forsinka, så betyr det at det dukkar opp mange andre hundar oxå..
Drittkult, vi sitter der alle hundar, og psykar ned kvarandre med blikket..
I blant om vi er riktigt på humör, så löfter vi overleppa og viser fram tennene våre..
Mamma er så utruleg teit, ho trur nok det at vi smiler til kvarandre...
Men det er nok ikkje heilt slik...

Så endeleg kjem dyrlegen, stressa osv..
Så er det inn, på vekta..
Sist var eg 8.3 kg, perfekt sa han..
Det likte eg, mamma har fått meg til og fatte at kg er inget man leikar med...
Så er det inn på kontoret, og det er berre så ufattelegt spennandes...
Masse nye lukter, og eg springer rundt, og er heilt til meg...

Sist vi var der, vel, det var vel ikkje heilt kul, men overlevde...
Eg får jo Promonspröyte..
Mamma har opplevd to löpetider med meg.. Attila var heilt på trynet, mamma sov ikkje..
Måtte passe oss dögnet rundt...
Då vart det bestemt at her skulle det takast Promonspröyte..
Det er ikkje så godt da, men man ofrar jo seg for og kunne väre der og sniffe litt..

Men så ser du, onkel Dyregod, hadde missforstått mamma...
Eg fekk mi spröyte.. Litt kul, sjölv om det stikker litt da..
Men då sitter eg i fanget til mamma, og ho fortel meg kor flink eg er..
Beste lille gumman i verda..
Eg solar meg i glansen...
Men så seier onkel Dyregod:
Setter opp ein time i morgon oxå, for ny spröyte...
Merka det at mamma steila direkt...

Kvadå ny time??
Då viste det seg at han trudde eg skulle ha abortspröyte..
Og mamma kan väre veldigt klar i talen sin i blant, inget snikk snakk der..

Og eg måtte få ei ny spröyte, den rette..
Var ikkje fullt så kult det da...
Attila ligger som regel under ein benk, for han har erfart at han må klippe klörne der i blant..
Det likar han IKKJE..

Ferdig med spröyter, vekta mi var perfekt..
Vi går ut, og når mamma ikkje ser, så rekker eg ut tunga til dei andre hundane som sitter og ventar på og få komme inn..
Så går vi heim, mamma serverar korv..
Eg er sliten etter alle nye inntrykk..
Så eg legger meg i sofahjörnet mitt....
Nögd med dagen...
Er berre så spennandes med veterinären..
Berre synd at det er fem mnd mellom kvar spröyte...

No loggar eg ut, sofaen ventar...

Kraaam frå Smulisen

God formiddag til dei som tittar innom og opplever mitt "jobbige" liv med mamma =))

I dag er eg VIRKELEG bekymra....
Svanis har smitta mamma med sin energi, så ho har funnet ut at ho skal male om leiligheta no..
Sukk... Eg hugsar sist det skjedde..
Er lixom ikkje noko man ser tilbake på med glede da..
Er fullt på det reine korleis det verte her heime da....
Pappa er heldig som er 20 mil unna.. *tenker lengselsfullt på dei lugne dagane i Fritsla*

I dag vart mamma overraska, totalt...
Ho såg alle kommentarane på min blogg, og ho tykte det var kjempekult at andre leser bloggen og kommenterar..
Vart veldigt glad for tipset frå anonym..
Skal pröve det neste gong eg er på toget..
Om man kan snike seg unna mamma.. Men misstenker at det er lettare og ta seg til månen enn og slippe unna ho..

Mamma har oxå eittpar "skumme" venner....  Bl.a ein som heter Tord...
Ho likar virkeleg han, for han er ein sånn god venn..
Men eg har lest hans blogg, og veit kva han gjere med svampplukkare osv...
No likar ikkje eg svamp, ikkje mamma heller, men iaf, skal ikkje komme på tanken og plukke svamp i närheten av han... med slike som han veit man aldri... =))
Men mamma seier det at han er faktisk ein fin person, tross sin aversjon mot svamplukkare...
Like godt og halde seg til korv og köttbullar, og droppe svampen..

Har vore på tur i dag, mamma var innom Svanis..
Han har ein sånn kjempesöt liten kattunge, som heter Murre..
Mamma nussar og styrer på med den, men passar sjölvsagt på at eg ikkje får väre i närheten..

No skal eg innta min plass i sofaen, det verte lugnt eittpar timar..
Overhodet i familien skal på besök til Dilla..
Lugnt og skönt........

Kram frå Smulisen

Berre ein liten ettermiddags glött inn...

Ja, i dag fekk vi griseöyrer, og det smakte faktisk veldigt supergodt =)
Mamma er ikkje så ille, tross sine svake sider med laaaaaange turar og alt annat..
Var ein god dag i dag..
Mamma innser det at eg er gammal, så ho drar meg ikkje med på lange turar no lenger, om ho ser at det går treigt..
Mamma har hatt mange svik i livet, sjölvtilliten har fått ein knekk mange ganger, folk har forsvunnet frå ho..
Og eg veit at mamma er veldig redd for meg..
Har ein stor svull under magen, dyrlegen seier det at vi skal avvakte det, gamle hundar tåler ikkje så bra narkose..
Men har höyrt mamma seie det: Smulan har ikkje hatt det bra för i livet, og eg gjere inget om det går utover ho..
Sålenge ho ikkje har ondt, så skal ho få väre i fred...
Veit at mamma kjem til og verte knust om eg vandrar heden..

Mamma er oxå mykje for kjärleiken..
Ho brukar og seie det at uten kjärleik er vi mennesker ingenting..
Kan väre kjärleik til dyr, venner, familie, blomster.. Ja, det meste..
Er difor mamma elskar pappa så mykje, han har ingen problem med og vise mamma at han elskar ho..
På alle måtar.. Trur at dei er mykje for kjärleik begge to =)))
Dei har faktisk ein låt... ;-) "let`s get married" med The Proclaimers.. =))
Om nokon spör meg, så vil eg berre seie det såher: Dei er like fjantige begge to.....

Pappa har ein dotter (ja han har to barn til, men mamma nemner ikkje namn på mennesker, som ho ikkje har spurt om lov först), ho heiter Malin..
Gjett om eg likar henne..
Ho er toppen..
Når ho er på besök i thermosen til pappa, så får eg sitte i fanget heile tida, og ho klappar meg, og kosar med meg..
DET LIKAR EG STORT!!!!
=))
Malin og eg kjem nok til og verte veldigt gode venner... Håpar berre at ho har arva pappas trang til köttbullar og korv, då verte vi iaf GODE VENNER... =))
Kjärleik er så uendelegt mykje, man kan ikkje väre uten det..
Mamma påstår det, iaf..
Er det som gjere mennesket til det det er....
Onkel Tom ringde i dag tidleg for og höyre om alt var bra...
Slike saker gjere mamma glad...
Psyko plagar mamma, som ho alltid har gjordt..
Og det verte oppskatta..
Og det er sååååååå mange som mamma gleder seg over no... O er glad..

Pappa er som sagt ein underbar person..
Behöver eg og nemne köttbullar og korv fleire gonger???
Han får mamma til og skratte, leve opp igjen..
Var ikkje mykje med mamma etter at Robert dog...
Men pappa kom siglandes inn, tok mamma med storm, fekk mamma til og leve igjen..
Attila og eg trudde faktisk ikkje at mamma skulle klare seg, når Robert dog...
Men det gjorde ho..
Ho seier at ho er sunnfjording, og dei er seige som hakka mökk..
Trur det er reinspikka ljug, det var nok pappa, og dei gode vennene, og Sukkerungen som fekk ho på föttene igjen, men la ho leve i den trua..

Idag var mamma kjempeglad, snakka med Anja i tlf...
Ho fortalte meg at Anja var ein underbar person, med omtanke for andre..
Eg veit ikkje, eg lukka öyrene mine, la meg tilrette i sofakroken..
Verte mykje blablabla med mamma iblandt..
Men ho seier oxå at det behöver ikkje alltid og väre blodsband for og "föle" familiesamhörighet...

No er det kjört, mamma har sett på klokka, det betyr: UT OG GÅ!!!! Sukk...

Men iaf.. Kjärleiken og omtanke for andre, er alfa omega i livet..
Tenk over det..

Ruslar ut i hallen og finner meg i mitt öde, på med halsbandet.. Sukk igjen...

Kram frå Smulisen

God morgon..

I dag skal man virkeleg sjå opp, og akte seg noga..
Mamma er på eitt strålandes humör..
Ho er såååå glad for at angsten er over for denne gongen..
Ho gledar seg stort over alt...
Og det betyr at mamma verte veldig aktiv..
No er det slutt på mysdagar med tv i sofakroken..

Eg verte veldigt bekymra når mamma spretter opp 6.30 på morgonen, stimar ut på kjökkenet, fixar kaffebryggaren..
Og om ho i tillegg synger og dansar litt om det er ein fin låt på radioen, DÅ veit man at man skal ligge lågt i terrenget..
Sukk... Det er strålandes vär ute..
Det betyr at man skal ut og gå, og gjerne laaaaaange turar.. Og eg kjenner ikkje for det..
Men nyttar det da?? Mamma seier at frisk luft er såååå sunt, og masse sånn blablabla snakk...
Med pappa er alt så greitt, han er lugn, springer ikkje når han er ute på tur med oss..
Ikkje springer han rundt i leiligheta som ein tornado, törkar stöv, springer ut for og henge opp klesvasken..
Og pappa har full forståelse for det derre med korv og köttbullar.. Skulle önske at mamma delte den interressen oxå..
Men på den annen side.. Mamma er på godt humör, då kan det jo hende at ho kjem på tanken og kjöpe griseöyrer i dag.. Slafs slafs...
Har prövd og göyme meg under puta i sofaen i heile morges, kanskje mamma glöymer meg når ho skal i veg..
Men eg veit jo innerste inne at det kjem ikkje til og hende..
Mamma er som elefanten, glöymer aldri!!!!

Önsker alle ein fin dag, og håper at dere slipper slike som mamma, som springer rundt..
Tenk på meg når eg verte tvinga ut i sola, på langtur.. sukk...

Kraaaam frå Smulisen

Hmmm..
Glöymde ein sak som er viktig for mamma, og som retar vettet av ho..
I Sverige, så har dei no komt på ein ny greie ang mental helse....
No skal man slutte og gje folk medisiner for angst..
No skal det väre samtale terapi...
Mamma verte heilt matt i tröja, og seier til meg:
Korleis i helvete skal dei ha tid til og gje alle med angst samtaleterapi??
Dei klarar jo ikkje og gje hjelp til dei som går på medisiner, og andre..
No plutseleg skal dei "fjerne" medisiner og man skal snakke snakke snakke...
Tanken er vel bra..
Men korleis skal dette fungere??
Som sagt, mamma ventar fortsatt på remissen til ho som jobbar med voldsoffer??
Og no skal alle med angst tas i frå medisiner, og ha samtaleterapi..
Det betyr: (trur mamma) Seks mnd ventetid..
Man kan jo fundere på om dei veit kva dei snakkar om..
Det finnast ikkje nok psykologer og leger til og bote alle som har angst..
Mamma seier at det er eitt forbaska fjantprat!!!
Og om mamma seier det, så er det nok best og halde med..
Lugnast det...
No sofahjörnet mitt... =)))

Kram frå Smulisen

Truddelutt =))

I dag tenkte eg og blogge litt om angst..
Kva er det som gjere at folk er så "redde" for slike saker???
Har man diabetes, exem, ja det var vel og sette det litt på spissen da, men det eg vil fram til, er at det kan man snakke om..
Men så fort det er slike saker som angst, så ryggar mange og verte "redd"..
Mamma har sagt at det beror nok på at mental helse verte ikkje prioritert, ikkje så mykje opplyst..
Og mange trur at man er totalt "lök i hauet" om man har angst..
For folk veit rett og slett ikkje kva det egentleg dreiar seg om..
Og enda så er det ein folkesjukdom..
Merkelegt, men so er det...

Pappa fekk mamma til og fatte det at det var ikkje lett og väre i lag med nokon som har angst..
For det er så lite opplyst..
Og at man kjenner seg hjelpelaus, for man kan ikkje gjere noko..
At man vil såååå gjerne hjelpe, det er jobbigt og sjå den man elskar så sjuk..
Mamma har oxå prövd og forklare pappa, at det er INGET og gjere, det må gå sin gang..
Men at det er underbart at han finnast der for ho..
Han bryr seg, sender sms, vil gjerne ringe.. Men når mamma er sjuk, så klarar ho knappt og snakke..
(er vel den einaste gongen mamma klarar og halde kjeft ;-)

Og mental helse verte oftast bortprioritert som eg har sagt för...
For tre år senn var mamma dårleg, og oppsökte lege..
Joda, det gjekk bra.. Det skulle sendast remiss så mamma skulle få gå til ei som jobba med voldsoffer, og bearbeide sine saker..
Mamma ventar fortsatt på den remissen......................
Så får eitt år senn, så fekk mamma ein ny lege, mamma var så glad, for han fatta dette med angst..
Lova mamma at dette skulle dei fixe...
All medisin passa ikkje for alle, men dei skulle finne den rette medisinen for ho..
Mamma var kjempeglad, endeleg ein fast lege, endeleg få hjelp, og få bukt med saker og ting..
Slippe og komme på legekontoret, ny lege, fortelje "livshistoria" på nytt..
Kva hende??
Gjekk tre mnd, så var han borte oxå..

For sju år senn, fekk mamma remiss til psykolog hos voksenpsyk i Strömstad...
Ho kara seg inn dit på morgonen.. (morgonen er mammas svake side), kom inn, måtte vente i 45 min, även om ho hadde time..
Så kom det ein tulling..
"Är ledsen, men din läkare är inte her i dag, så jag er i stället"
Hmmmm...
Men så seier han: Du virkar som ein sånn sterk kvinne, vi skriver ut Seroxat, så fixar det seg...
Og du får ein ny time hos den legen du hadde time hos...
Mamma tok i mot resepten, gjekk sin veg, og höyrde ALDRI av seg dit igjen...

Og så er det jo veldigt "poppis" for tiden, man skal ikkje skrive ut Stesolid, eller anna beroende midler..
Men man får "apedop", slik som man ikkje verte beroende av..
*funderar faktisk litt på kvifor slike tablettar finnast, om det ikkje skal ha sin misjon.....*

Mamma fekk for mange år senn utskrevet Truxal, slik man ikkje verte beroende av.. Det hjelper IKKJE for angst..
Det er tull og töys.. Kan like godt ete drops...
Mamma vart sjukare og sjukare, tilslutt orka ho ikkje meire, og tok ein overdose med Truxal..
Kom på sjukehuset i siste liten, og vart pumpa..
Då kunne dei på sjukehuset fortelje mamma at om man tok for mykje Stesolid, så sov man til man vakna, om dere forstår..
Mens Truxal, som ikkje skal väre vanedannande er livsfarlegt, for der somnar man berre inn, og ikkje vaknar igjen..
Man kan jo fråge seg:
Kvifor får man ikkje den medisinen man trenger??
Kvifor får man medisin som skal väre så bra, at man ikkje verte beroende??
Som man kan somne inn, og hejdå??
Folk som har angst verte så totalt utslitne psykisk og fysisk..
Og det er så vanskelegt og forklare..

Mamma er sjukepensjonär pga  angsten sin..
Den er datert tbx til ho var fire-fem år...
Og ho har gitt opp leger og slikt..
Ho seier til pappa og meg, at ho har levd med det så lenge, og sjölv om det er slitsomt når det er på det verste, så er det ho som kjenner sin angst best.. Og at ho er lei av og legge ut pengar på leger som totalt skiter i ein..
Og pröver og sköte det sjölv...
Mamma seier at ho er heldig, ho har sine barn, OSS, pappa, og ufatteleg mange fine venner på FB osv..
Familie har ho..
Når mamma er i det djupe hjörnet, så seier ho til meg at ho har så mykje og väre glad for... Men når man er sjuk, så tar angsten heile livsgnisten.. Det man gjere til vanlegt, verte omtrent som og bestige Mount Everest..
(Hmmm.. har mamma vore der??? :-)
Mamma har oxå ei venninne som ho kallar Dilla, ho er nokre år eldre enn mamma, og har levd med angst i närmare 40 år, om ikkje eg misstar meg.. (får kolle med mamma)
Dei snakkar mykje i lag, og det er så godt for mamma at det finnast nokon andre oxå som er åpen med sin angst, at man kan få snakke om det..
Og mamma tykjer at Dilla er heilt underbar =))
No er det så at mamma har bestemt seg for og snakke om sin angst, kanskje det er andre som har angst, og at min blogg kan hjelpe andre..
Pappa har virkeleg oppmuntra til dette, og "sparka" mamma bak, så ho skulle rykke opp seg..
Vel.. Er jo eg som må skrive da..
Gidder ikkje og skrive om mammas angst jämnt da....
Har jo faktisk greier som intr. meg meire...

Sånn på tampen.. Mamma vil gjerne gje eitt boktips, om det finnast andre der ute som oxå har angst..
Ei bok som Dilla anbefalte til mamma:

Befriad från ångest

Av Lucinda Bassett..

Puhh.. no er eg trött *ser lengselsfullt på sofaen*

Sköt om er..
Kram frå Smulisen

Hellu...

Er faktisk ganske oki og väre i Fritsla..
Mykje beror vel på at pappa alltid har köttbullar og anna småsnask i kjöleskåpet..

Ein ettermiddag, då mamma hadde komt heim etter og ha vore med pappa på jobb, så fekk vi korv..
(det får vi alltid når mamma har vore borte, og om mamma skulle ha ei minneslukke om slike saker, så er vi bra og og vise ho, kvar kjöleskåpet er)
Då fattar ho.. Og Attila og eg verte ganske så happy, og glefsar i oss..

Så er det ut..
Japp, då seier mamma at vi skal bimmelim og bommelom..
Så gjekk vi ned vegen..
Kva oppdaga eg til min store glede???
Jo, to meter framfor oss, så kjem det ei lita mus, som spaserar over vegen, ensar oss ikkje..
Eg dregla igjen..
(Har fortsatt ikkje glöymt dei tre feite på toget, men ei pittelita mus er bedre enn ingen ting..
Men som sagt, vi var jo ute og gjekk tur med gledesdreparen mamma..
Så mamma stoppa opp, og såg på musa, og sjölvsagt så tykte ho at den var söt..
Duttinuttsnakk igjen..
Tykte oxå av den lille musa var söt, veldigt söt når eg tenker meg om.. (kan som sagt ikkje måle seg med dei tre feite da)
Så setter den lille musa seg ned i vegkanten, og SER på oss..
Frekke lille f...
Og mamma satte seg ned på huk, og snakka med den..
Eg titta meg rundt, for og kolle at det ikkje kom andre og höyrde det derre fjantpratet..
Men så konsentrerte eg meg om den lille magre gobiten i gröfta..
Funka ikkje..
Mamma henger med..
Nyttar ikkje..
Verte så trött på ho i blandt..

Men på den annen side, mamma seier oxå at eg er ein liten ruskesnusk, at eg er söt, og at eg og brorsan betyr så mykje for ho..
Det likar vi, og iaf om det er korv i kjöleskåpet..

Men no er det litt stressandes for tiden..
Mammas hårde angst er over for denne gongen..
Og det betyr:
Mamma springer rundt..
Fönster skall tvättast..
Syast gardiner..
Laaaaaaaaaaaaaaaaaaaange promenader osv..
*sukk*
Er faktisk litt jobbigt iblandt, for det er ikkje ein ting som slipper unna mammas falkeblikk..
Japp, eg ser jo at pappa ser litt oppgitt ut i blandt, men men..
Men pappa klagar aldri, även om mamma er som ein virvelvind..
Han skrattar for det meste, og utnyttar mammas energi på jobben, ja, dere veit, handtrucken..

Men eg har det ganske oki.. Hadde berre mamma hatt litt respekt for min "kjärleik" for små dyr...

Kraaaaam frå Smulisen

Japp, her er eg igjen.. *sukk og dobbeltsukk*

Joda, no har eg og brorsan vore i Fritsla ei veke..
Og det betyr: Reise med tog til Göteborg, og pappa hentar oss med lille bilen...
Men denne gongen var faktisk togreisa rett så oki, om ikkje mamma hadde vore med, så kunne det faktisk ha vore toppen de lux.. Men så er det her i verden, mamma har lärt meg det at man kan ikkje alltid få det som man vil her i verden, og det fekk eg smertelegt erfare på den turen..

Vi gjekk på toget i Tanum, stima inn i hundevagnen.. Det var lugnt, ingen andre hundar som man kunne bite hauet av..
Eg fann meg i mitt öde, la meg ned i setet, Attila på golvet, mamma pusta letta ut, med stor iver fann ho fram den forbaskade boka om ångest.. Satte seg godt til rette..

Men serru, så kom vi til Dingle.. Jesus, eg holdt på og ta av.. Fem hundar gjorde sitt inntog, og det var forskjellige der, som eg godt kunne ha tenkt meg og måle tannkreftene mine med..
Men som sagt, mamma var med, ho pakka ned boka, og tok på seg "falkeblikket" sitt, og då kan man like godt legge av..
Iblandt funderar eg på om den kjerringa har auger i nakken.. *mumlar*
Men kva oppdagar eg???????
Jo, på setet bak oss, sitter to söte jenter, og dei vart enda sötare då eg oppdaga at dei hadde med seg sine husdyr i reisebur..
Tre feite kvite rotter, og dei stakkarane hadde ingen aning om at Jack Russel er "rottehund".. Trallalala...
Som tur var, så hadde ikkje mammas falkeblikk oppdaga det enno..
Puh..
Eg svetta...
Eg dregla...
Ville berre pröve og smyge meg inni mellom setet, berre kvesse tenner, og berre sette dei i nakke på disse feite greiene..
Men, tilslutt så oppdaga mamma at det var noko intressant bak oss, og vende seg om...
Japp, mamma er mamma, og vart heilt til seg i trasene:
Åhhh.. så söte..
Bla bla bla, masse "suss og nuss prat"..
Trudde eg skulle gå av hengslene totalt når mamma bandt meg fast til setet, og böyde seg bak og klappa dei..
Mysa med dei, sa at dei var fine osv..
Og eg måtte sitte der i setet, og kom ingen veg..
Mamma er faktisk rett så usympatisk, om eg tenker meg om..
Ei rotte eller to, eller tre for den del, det hadde vore skikkeleg helg for meg, det var tross alt fredag..
Og eg stressa og stressa, men til slutt så fatta eg at mamma hadde lagt rösten sin laaaaangt ned i skorna, og då skal man ta det lugnt..
Ikkje bra når mamma verte smågrinete..
Som tur var, så gjekk dei av för Göteborg..
Mamma henta rösten sin opp igjen, klappa meg og sa at eg var ein liten duttenutt..
Og det likar eg, men tenker fortsatt på disse tre feite, smaskige, dumme og irriterandes rottene...

Kraaaam frå Smulisen

Tittar berre inn for og seie det at eg er ikkje heilt nögd med livet i kveld...
Mamma har jo luftemani, og terrassedöra står åpen...
Ho fattar ikkje det at eg höyrer at det regnar og blåser ute..
Og veit det at eg MÅ ut og gå snart, og det er eg IKKJE nögd med..

Sukk og atter sukk..
Håpar at dere får ein bedre kveld enn meg...

Kram frå Smulisen

Japp, I´m back =)))

Ikkje lett og väre ein liten vovve alltid, men det går rett så bra endog... =)
Mamma er ikkje klok alltid, i går drog ho meg og brorsan ut i regnet...
Eg HATAR regn, verte våt på pygmefotane mine, er ikkje bra...
Japp, eg stirrar ho i nakken, ho seier at ho kjenner blikket mitt brenne, men bryr ho seg???
Näe, ho skrattar og drar meg vidare...
Har prövd med det og gjere i frå meg direkt når vi kjem utforbi döra, for eg vil inn til sofakroken min igjen...
Men hjelper det da, mamma berre smiler og drar meg med vidare...
Eg er ALLTID med mamma, og når ho dusjar eller er på toa, så står eg i döra og glöttar inn..
Det har eg merka at kan straffe seg, mamma kan få eitt anfall av arbeidslyst midt i all angsten, og finne ut at eg skal dusje... Så no er eg på vakt når mamma dusjar...
På morgonen er mamma veldig sjuk, angsten hennes er verst da... Veit ikkje kor mange ganger ho lagar seg kaffi, men ikkje kan drikke den, for koffein forsterkar angsten...

Mamma sover nesten aldri, kanskje litt på morgonen, så vaknar ho, og har fryktelege brekningar, skakar på hendene... Klarar nesten ikkje og halde siggen sin... Heile ho skakar...
Men ho seier til meg at dei verste skaknigane er inni seg, ho klarar faktisk ingenting, men sliter kvar dag for og komme seg på beina...
Men mamma er oxå positiv, seier det at og ha angst er ein effektiv slankekur...
Er ikkje sikker på kva eg skal meine om det... Pappa er absolutt IKKJE glad for det...
Men eg sitter med mamma på morgonen, ser på frukosttv, og ho held på og spy kvar gong det kjem ein matreklame... Men det lugnar seg litt ut på dagen...
Mamma seier oxå at det gjere ikkje så mykje om ho ikkje får sove på natta, for då er kroppen lugn, ho slipper og ha angst...
Men rundt 7-8 på morgonen så kjem angsten snikandes igjen... Og brekningane kommer.. Mamma har forklart meg det at nervesenteret vårt ligger i magen, så fort det er noko så kommer angsten i magen...
Det som er verst, er man er heilt hjelpeslös, man kan ikkje gjere noko, angsten er der, finnast ikkje så mykje hjelp hos leger heller... Mental helse er lixom bortprioritert...
Fattar ikkje heilt det derre med at angst skal väre så jobbig på morgonen... Mamma vil helst ikkje legge seg på kvelden, for ho veit at det ventar ei ny runde med hard angst neste morgon...
Men eg er jo berre ein liten bissevovve, kan ikkje forvente at eg skal vite alt heller da....

Mammas venner
Vi har faktisk nokre venner... Vi har farbror Kenth, mamma skrattar alltid når ho leser hans sine saker..
Og i mellom oss *kviskrar*, mamma har sagt det at han er galen.... Eg trur det er sant faktisk... =))
Men mamma seier oxå at det er den beste vennen man kan ha... Han har alltid tid for mamma, dei har kjent kvarandre i mange år, så for meg som ein liten duttenutt (mamma kallar oss det i blant), så litar eg på det...
Vi har ein onkel Tom oxå... Han er mammas beste venn, igjennom mange år...
I blant så kallar ho onkel Tom for sin personlege plageånd...  Ligger vel noko i det...
Mange trur at dei er i lag, fattar ikkje heilt det derre, mamma er jo sjukt kär i pappa, onkel Tom er hennes venn..
Ja, ho er glad i onkel Tom, som venn..

Finnast fleire underbare venner oxå seier mamma, men ho vil ikkje kommentere nokon, uten og ha fråga om lov..

Ikkje lett og väre ein liten Jack Russel midt opp i mammas angst..
Men som sagt, skal reise med tog på fredag, ned til pappa, det er kul det... Håpar at mamma tar med seg ei bok og lese, så eg kan sjå min sjanse til og bite hauet av ein eller anna liten hundjävel =))
No setter eg meg inntil mamma og kollar litt på tv, ho er ikkje heilt på humör, ho oppdaga at ho må ein tur til månen i dag og kjöpe siggisar... Då er ho IKKJE glad...

Take care folkens, I´ll be back =))

Kram frå Smulisen

Japp, ein ny dag i paradiset...
Verte egenteleg litt trött på mamma, ho sover aldri på nettene.. Ligger berre og rullar rundt i senga, og snakkar med meg.. Eg vil jo berre sove jooooo, ikkje min feil at mamma har angst og ikkje får sove..
Ja, mamma har angst, og det er lixom inget vidare faktisk...
Mamma har vore sjuk lenge no, ho har fortalt meg det at denne gongen var det hardt, men at det går over til slutt...
Jaja... Vi får håpe det...
Her i sommar så fekk mamma eitt frykteleg angstanfall, og spydde i to dagar, i ett... Ho hadde ei bötte ved senga, i tilfelle ho ikkje hann på toa... Mamma klarar ikkje og tenke på noko då.. Det surrar i hauet hennes (meire enn vanlegt da, men det er hysj hysj)
Einaste ho klarte og seie til meg var: Unnskyld unnskyld Smulis...
Men det er for at ho klarte ikkje og gå ut med oss, berre hadde oss ut i hagen..
Mamma pluggar ut tlf, er ikkje ved dataen når ting er for gale... Om tlf skulle ringe når ho er sjuk, så flyger ho til himmels omtrent.. Ho har forklart meg, at når man har angst, så verte man veldig fölsom for lydar...
Og så får ho dårleg samvete for alt... Ho skammar seg sånn for angsten sin, for ingen ser den... Hadde ho knekt ein fot og gått med gips.. Og då hadde alle grannar komt löpandes for og handle for ho osv...
Men med angst er det ikkje slik, mennesker er redd for det med angst, og som mamma seier, ingen forstår det...

Mamma har to venninner, ei som heter Millie, og ei när venninne som heter Anitha..
Millie har kreft.. Og mamma fekk vite at Anitha hadde MS, då gråt mamma..
Ho sa til meg at ho hadde ingenting og klage over.. Men angsten kommer snikandes, den sliter ut kroppen og psyket totalt, og gå på Konsum er som og ta ein tur til månen...Men men... Vi tar mammas sin angst litt pöh om pöh her...  No skal vi over til pappa =)))

PAPPA

Pappa ja, vel han er vi veldig glad i, Attila og eg, ja mamma oxå da =)
Han har fått mamma til og gjere mykje... För var det lugnt, mamma reiste ingen plass..
Men den derre mannen klarte og lure mamma til det eine og det andre..
No er vi ofte nede i Fritsla hos pappa...
Då må vi reise med tog, det er faktisk skitkul..
Men vi må jo sitte i hundevogna, og mamma har faktisk ingen forståelse for at det er 3210 andre hundar der, som eg gjerne vil bite hauet av...
Attila ligger så snillt ved mammas fötter, eg verte plassert i setet ved siden av mamma, og ho har fullt koll på meg... Berre eg vender på hauet og ser på ein annan vovve, så er ho der med sin mörke röst: Smulan!!!
Likar ikkje heilt det derre, har faktisk eitt liv eg oxå...
Men det er kul og reise med tog...
Pappa hentar oss alltid i Göteborg, og då får vi tisse osv, så verte vi stua inn i pappas lille bil.. Og då er det slutt på oppmerksomheten, mamma er tydelegen forkusert på pappa..
Attila er jo som han er, han står i bilen heile vegen, eg derimot innser det at eg har mista mammas oppmerksomhet nokre dagar, så eg legger meg ned og sover...
Fattar ikkje kva det er med dei to, dei oppförer seg som fjortisar, og tenker ikkje på at eg synast at det er pinsamt...
Når mamma er ensam, så ligger eg inntil ho på nettene, men så fort pappa er der, så verte eg forvist til fotenden..
Mamma kryper inntil pappas rygg, og dei snarkar som svarte bölge begge to... Mamma sover når ho er med pappa, då er ho trygg, og angsten ikkje så hard..
Men pappa er kul, som sagt, köttbullar og korv, han er sååååå snill med oss, går tur osv.. Han har god tid, når vi er ute med han, så får eg stå i det uendelege og lukte på ein grastust, mens med mamma derimot, når eg har lukta på ein grastust i fem sek, så seier mamma: No er det bra, no går vi vidare... *mumlar nokre ord*
Pappa har fått mamma med på og åke GoldWing..
Fattar ikkje heilt, ingen kunne få mamma til slike saker för...
Samme som når mamma er sjuk, då eter ho aldri, men så fort pappa er i närheten, så kan ho vreke i seg det eine og det andre..
Vi likar det når pappa er på kjökkenet, er nesten alltid han som lagar mat, då får vi gjerne ein köttbulle eller ein korvbit...
Det hender jo aldri med mamma, for ho lagar aldri mat når ho er ensam...
Men på den andre siden, når ikkje pappa er her, så får eg sjå på tv ilag med mamma, ligge inntil ho, uten innblanding av slike moment... Det er faktisk ganske oki, sjölv om eg er glad i pappa...

No skal vi reise med tog på fredag, ned til pappa, og det er sikkert mange hundar eg vil bite hauet av, men mamma er jo med, så det går nok ikkje...
Vi skal väre der ei veke, ei veke i fotenden på senga, masse fjanterier som eg IKKJE vil sjå...
Og mamma er med pappa i lastebilen kvar dag.. Pappa utnyttar mamma som gratis utenlandsk arbeidskraft, ho må köyre handtruck.. Japp *nikkar så öyrene mine flagrar*, det har ho sagt...

Kram frå Smulisen