sunnfjord

Hellu...

Er faktisk ganske oki og väre i Fritsla..
Mykje beror vel på at pappa alltid har köttbullar og anna småsnask i kjöleskåpet..

Ein ettermiddag, då mamma hadde komt heim etter og ha vore med pappa på jobb, så fekk vi korv..
(det får vi alltid når mamma har vore borte, og om mamma skulle ha ei minneslukke om slike saker, så er vi bra og og vise ho, kvar kjöleskåpet er)
Då fattar ho.. Og Attila og eg verte ganske så happy, og glefsar i oss..

Så er det ut..
Japp, då seier mamma at vi skal bimmelim og bommelom..
Så gjekk vi ned vegen..
Kva oppdaga eg til min store glede???
Jo, to meter framfor oss, så kjem det ei lita mus, som spaserar over vegen, ensar oss ikkje..
Eg dregla igjen..
(Har fortsatt ikkje glöymt dei tre feite på toget, men ei pittelita mus er bedre enn ingen ting..
Men som sagt, vi var jo ute og gjekk tur med gledesdreparen mamma..
Så mamma stoppa opp, og såg på musa, og sjölvsagt så tykte ho at den var söt..
Duttinuttsnakk igjen..
Tykte oxå av den lille musa var söt, veldigt söt når eg tenker meg om.. (kan som sagt ikkje måle seg med dei tre feite da)
Så setter den lille musa seg ned i vegkanten, og SER på oss..
Frekke lille f...
Og mamma satte seg ned på huk, og snakka med den..
Eg titta meg rundt, for og kolle at det ikkje kom andre og höyrde det derre fjantpratet..
Men så konsentrerte eg meg om den lille magre gobiten i gröfta..
Funka ikkje..
Mamma henger med..
Nyttar ikkje..
Verte så trött på ho i blandt..

Men på den annen side, mamma seier oxå at eg er ein liten ruskesnusk, at eg er söt, og at eg og brorsan betyr så mykje for ho..
Det likar vi, og iaf om det er korv i kjöleskåpet..

Men no er det litt stressandes for tiden..
Mammas hårde angst er over for denne gongen..
Og det betyr:
Mamma springer rundt..
Fönster skall tvättast..
Syast gardiner..
Laaaaaaaaaaaaaaaaaaaange promenader osv..
*sukk*
Er faktisk litt jobbigt iblandt, for det er ikkje ein ting som slipper unna mammas falkeblikk..
Japp, eg ser jo at pappa ser litt oppgitt ut i blandt, men men..
Men pappa klagar aldri, även om mamma er som ein virvelvind..
Han skrattar for det meste, og utnyttar mammas energi på jobben, ja, dere veit, handtrucken..

Men eg har det ganske oki.. Hadde berre mamma hatt litt respekt for min "kjärleik" for små dyr...

Kraaaaam frå Smulisen