sunnfjord

Gudd daj...

Ein ny dag i paradiset...
Mamma har ein god venn som eg berre tenker på som farbror Kenth..
Han er faktisk snill, han har full forståelse at det ikkje alltid er lett for meg og bu hos mamma.. =))

Men tenkte eg ville dele av meg nokre lyspunkt i mitt liv.. Alt er ikkje så ille....

Eg berre elskar og gå til veterinären.. Det er forbaskade kult..
Attila likar det IKKJE.. Så når vi er på veg dit, så er det eg som springer framfor mamma, og Attila bak..
Det er berre så spennandes...
Best er det på ettermiddagen, då er det som regel ventetid, man sitter ute og ventar på at han skal komme..
Og siden han alltid er forsinka, så betyr det at det dukkar opp mange andre hundar oxå..
Drittkult, vi sitter der alle hundar, og psykar ned kvarandre med blikket..
I blant om vi er riktigt på humör, så löfter vi overleppa og viser fram tennene våre..
Mamma er så utruleg teit, ho trur nok det at vi smiler til kvarandre...
Men det er nok ikkje heilt slik...

Så endeleg kjem dyrlegen, stressa osv..
Så er det inn, på vekta..
Sist var eg 8.3 kg, perfekt sa han..
Det likte eg, mamma har fått meg til og fatte at kg er inget man leikar med...
Så er det inn på kontoret, og det er berre så ufattelegt spennandes...
Masse nye lukter, og eg springer rundt, og er heilt til meg...

Sist vi var der, vel, det var vel ikkje heilt kul, men overlevde...
Eg får jo Promonspröyte..
Mamma har opplevd to löpetider med meg.. Attila var heilt på trynet, mamma sov ikkje..
Måtte passe oss dögnet rundt...
Då vart det bestemt at her skulle det takast Promonspröyte..
Det er ikkje så godt da, men man ofrar jo seg for og kunne väre der og sniffe litt..

Men så ser du, onkel Dyregod, hadde missforstått mamma...
Eg fekk mi spröyte.. Litt kul, sjölv om det stikker litt da..
Men då sitter eg i fanget til mamma, og ho fortel meg kor flink eg er..
Beste lille gumman i verda..
Eg solar meg i glansen...
Men så seier onkel Dyregod:
Setter opp ein time i morgon oxå, for ny spröyte...
Merka det at mamma steila direkt...

Kvadå ny time??
Då viste det seg at han trudde eg skulle ha abortspröyte..
Og mamma kan väre veldigt klar i talen sin i blant, inget snikk snakk der..

Og eg måtte få ei ny spröyte, den rette..
Var ikkje fullt så kult det da...
Attila ligger som regel under ein benk, for han har erfart at han må klippe klörne der i blant..
Det likar han IKKJE..

Ferdig med spröyter, vekta mi var perfekt..
Vi går ut, og når mamma ikkje ser, så rekker eg ut tunga til dei andre hundane som sitter og ventar på og få komme inn..
Så går vi heim, mamma serverar korv..
Eg er sliten etter alle nye inntrykk..
Så eg legger meg i sofahjörnet mitt....
Nögd med dagen...
Er berre så spennandes med veterinären..
Berre synd at det er fem mnd mellom kvar spröyte...

No loggar eg ut, sofaen ventar...

Kraaam frå Smulisen