sunnfjord

Japp, I´m back =)))

Ikkje lett og väre ein liten vovve alltid, men det går rett så bra endog... =)
Mamma er ikkje klok alltid, i går drog ho meg og brorsan ut i regnet...
Eg HATAR regn, verte våt på pygmefotane mine, er ikkje bra...
Japp, eg stirrar ho i nakken, ho seier at ho kjenner blikket mitt brenne, men bryr ho seg???
Näe, ho skrattar og drar meg vidare...
Har prövd med det og gjere i frå meg direkt når vi kjem utforbi döra, for eg vil inn til sofakroken min igjen...
Men hjelper det da, mamma berre smiler og drar meg med vidare...
Eg er ALLTID med mamma, og når ho dusjar eller er på toa, så står eg i döra og glöttar inn..
Det har eg merka at kan straffe seg, mamma kan få eitt anfall av arbeidslyst midt i all angsten, og finne ut at eg skal dusje... Så no er eg på vakt når mamma dusjar...
På morgonen er mamma veldig sjuk, angsten hennes er verst da... Veit ikkje kor mange ganger ho lagar seg kaffi, men ikkje kan drikke den, for koffein forsterkar angsten...

Mamma sover nesten aldri, kanskje litt på morgonen, så vaknar ho, og har fryktelege brekningar, skakar på hendene... Klarar nesten ikkje og halde siggen sin... Heile ho skakar...
Men ho seier til meg at dei verste skaknigane er inni seg, ho klarar faktisk ingenting, men sliter kvar dag for og komme seg på beina...
Men mamma er oxå positiv, seier det at og ha angst er ein effektiv slankekur...
Er ikkje sikker på kva eg skal meine om det... Pappa er absolutt IKKJE glad for det...
Men eg sitter med mamma på morgonen, ser på frukosttv, og ho held på og spy kvar gong det kjem ein matreklame... Men det lugnar seg litt ut på dagen...
Mamma seier oxå at det gjere ikkje så mykje om ho ikkje får sove på natta, for då er kroppen lugn, ho slipper og ha angst...
Men rundt 7-8 på morgonen så kjem angsten snikandes igjen... Og brekningane kommer.. Mamma har forklart meg det at nervesenteret vårt ligger i magen, så fort det er noko så kommer angsten i magen...
Det som er verst, er man er heilt hjelpeslös, man kan ikkje gjere noko, angsten er der, finnast ikkje så mykje hjelp hos leger heller... Mental helse er lixom bortprioritert...
Fattar ikkje heilt det derre med at angst skal väre så jobbig på morgonen... Mamma vil helst ikkje legge seg på kvelden, for ho veit at det ventar ei ny runde med hard angst neste morgon...
Men eg er jo berre ein liten bissevovve, kan ikkje forvente at eg skal vite alt heller da....

Mammas venner
Vi har faktisk nokre venner... Vi har farbror Kenth, mamma skrattar alltid når ho leser hans sine saker..
Og i mellom oss *kviskrar*, mamma har sagt det at han er galen.... Eg trur det er sant faktisk... =))
Men mamma seier oxå at det er den beste vennen man kan ha... Han har alltid tid for mamma, dei har kjent kvarandre i mange år, så for meg som ein liten duttenutt (mamma kallar oss det i blant), så litar eg på det...
Vi har ein onkel Tom oxå... Han er mammas beste venn, igjennom mange år...
I blant så kallar ho onkel Tom for sin personlege plageånd...  Ligger vel noko i det...
Mange trur at dei er i lag, fattar ikkje heilt det derre, mamma er jo sjukt kär i pappa, onkel Tom er hennes venn..
Ja, ho er glad i onkel Tom, som venn..

Finnast fleire underbare venner oxå seier mamma, men ho vil ikkje kommentere nokon, uten og ha fråga om lov..

Ikkje lett og väre ein liten Jack Russel midt opp i mammas angst..
Men som sagt, skal reise med tog på fredag, ned til pappa, det er kul det... Håpar at mamma tar med seg ei bok og lese, så eg kan sjå min sjanse til og bite hauet av ein eller anna liten hundjävel =))
No setter eg meg inntil mamma og kollar litt på tv, ho er ikkje heilt på humör, ho oppdaga at ho må ein tur til månen i dag og kjöpe siggisar... Då er ho IKKJE glad...

Take care folkens, I´ll be back =))

Kram frå Smulisen